29 januari 2017:

Vandaag 1 maand in Australië wat gaat de tijd hard en wat heb ik het naar mijn zin. Vandaag mijn laatste hele dag met Sven want morgen ga ik naar Moree de outback om aan het werk te gaan als Au-pair.

Ik wil graag gaan werken voor mijn 2e jaar visa helaas kan dit niet met au pair dus is dit maar voor 1 maand.

Om 09:00 uur werd ik wakker en ben ik mij gaan opfrissen en aankleden, ik heb ontbijt gemaakt voor mij en Sven. We zijn met ze alle naar de Hanging rock gereden en hebben daar gewandeld.

Leuke klim naar boven, 50 minuten retour.

We hebben een ijsje gegeten en zijn boodschappen gaan doen voor de lunch.

Onze lunch was brood met allemaal tapas.

Sven is helaas nog zieker geworden, ik heb hem op de bank gelegd met een dekentje en we zijn tv gaan kijken.

Eric heeft verrukkelijk gekookt vanavond, verse zoete aardappelen, verse rode bieten, verse aardappelen, verse worteltjes. Allemaal uit hun eigen thuis, en een heerlijk stuk vlees met jus.

We zijn met ze alle de finale van tennis gaan kijken en gaan slapen.

30 januari 2017:

Ik was al vroeg wakker en had slecht geslapen, ik had zoemende muggen in mijn oor en toch best wel zenuwachtig voor mijn avontuur.

Sven helaas nog steeds ziek, we hebben een rustig dagje gehad.

Ik heb mijn backpack en die van Sven ingepakt.

Justine heeft mij en Sven naar het station gebracht en samen zijn wij naar Melbourne gegaan.

Logan vond het moeilijk om afscheid te nemen ik vertelde hem dat ik hem over een paar maanden weer zie.

We hebben Sven zijn spullen naar het hostel gebracht en zijn daarna terug gegaan naar Melbourne Southern Cross Station.

Snel nog even wat eten en drinken gekocht.

Eenmaal bij de trein je moet er nu in we gaan weg, 5 minuten voor vertrek.

19:50 uur

Ik snel naar binnen gerend, was ik verkeerde kant ik moest door de trein heen naar de voorkant van de trein.

Ik zei ik wil hem nog gedag zeggen, ik heb mijn spullen neergegooid ben naar buiten gerend, heb Sven een kus en knuffel gegeven en ben terug gerend de trein in en in huilen uitgebarsten.

Ik wist niet dat ik in zo'n korte tijd zoveel om iemand kon geven. Ik heb 4 geweldige weken met hem gehad en kan niet wachten tot mijn 4 maanden werken voorbij zijn.

Sven dankjewel voor alles, ik hou van je!

Ik heb in de trein nog een poos zitten huilen en het maakte mij niks uit wat de rest van mij vond.

De treinreis van 24 uur kan beginnen.

31 januari 2017:

07:00 uur eindelijk aangekomen op Sydney, nauwelijks geslapen in een trein door 1 snurkende man en een vervelend kind.

11 uur reizen erop zitten nog 13 uur te gaan.

Ik moet 2,5 uur wachten op mijn trein naar Moree dus ben in de wachtkamer gaat zitten.

Ik ben rond 09:00 uur naar het perron gelopen en de trein stond er al.

Om 09:30 vertrok de trein, ik had niemand naast mij dus ben aan de raam kant gaan zitten.

Al snel viel ik in slaap want ik was echt verrot.

Rond 11:00 uur werd ik wakker, ik heb een broodje, koffie en bananen brood gehaald in de trein. (Klein cafeetje).

Ik ben mijn tijdschrift gaan lezen.

Rond half 2 weer in slaap gevallen tot ongeveer kwart over 2.

Slapen is toch wel handig gaat de tijd veel sneller.

Buiten is het over de 40 graden maar gelukkig airco in de trein maar je merkt het verschil wel in de tussen stukken van de trein want daar is geen airco.

Helaas is mijn mp3 leeg, mijn telefoon uit want moet die laatste 10% bewaren om te melden dat ik er ben.

En geen wifi in de trein dus niks aan mijn tablet.

Behalve dit stuk schrijven.

Zometeen denk maar weer proberen te slapen, en hopen dat de tijd voorbij vliegt.

Ik had een stopcontact gevonden in de trein en mijn telefoon aangelegd, toen werd ik beschuldigd door iemand dat ik haar oplaat blokje had gestolen, ik zei dat ik niks had, ik heb mijn spullen gepakt, en ben naar me plek gegaan.

Dit gezin had 4 plekken + de vloer helemaal in beslag, het waren tandloze dikke stinkende aso mensen. Ik ga daar niet naar luisteren of serieus nemen.

Ik had 1 uur en 5 minuten vertraging maar eindelijk was ik in Moree.

Jodie haalde mij op met de 3 meiden, de meiden waren alle 3 verlegen. Maar toen we thuis kwamen en ik de rest ontmoette konden ze niet stoppen met praten.

We hebben met ze alle gegeten en ik ben naar mijn kamer gegaan.

1 februari 2017:

08:00 uur was ik bij de familie in huis, de Kids zaten voor de televisie, gilbert 21 maanden sliep nog en Jodie ging om half 9 naar der werk.

Het is vandaag 43 graden, de kinderen hadden door de warmte nergens zin in.

Gilbert en Francis 3,5 jaar hebben overdag geslapen.

Esther 8 jaar en Prue 6 jaar hebben tv gekeken.

Vandaag was een saaie maar ook drukke 1 werkdag, want als ze eenmaal gaan spelen dan is het gekkenhuis ik wist niet zo goed wat ik allemaal kon doen en hoe ik moest reageren. Jodie was rond half 4 terug en zei dat ze niet zoveel op de ipad mochten vanwege de mb's van het Internet.

Ik heb toen 's-avonds gemerkt dat papa en mama heel streng maar rechtvaardig hun kinderen opvoedde en ik dus best wel wat strenger kon zijn.

Ik heb 's-avonds nog even geskyped met Sven want ik mistte hem, moet er allemaal nog even aan wennen, nieuwe mensen, nieuwe omgeving en oude vertrouwde weg.

Toen ik ging plassen had ik een kikker op me wc, dacht eerst dat die nep was maar hij was echt. Ik schrok en moest ook hard lachen. Is allemaal heel normaal hier in Australie.